Just cruising.
Blijf op de hoogte en volg Marin
14 Februari 2013 | Vietnam, Ðảo Phú Quốc
Nu ik toch in mijn hangmat hang en wifi heb kan ik jullie meteen maar even jaloers maken met een nieuw veslag en wat foto's!
Sinds mijn vorige verslag is er al weer veel gebeurd. Ik ben op alle projecten geweest waar ik kom te werken, het is Têt geweest, ik ben nu op 'vakantie' op Phu Quoc en most of all ben ik al gewend aan het Vietnamese leven.
De eerste dagen op de projecten ben ik met wisselende emoties door gekomen. Het City Orphanage was best schokkend. Hier wonen kinderen (waarvan de meeste zwaar gehandicapt) in een soort klaslokaal. Ze hebben helemaal niets. Geen speelgoed of ander vermaak, en als ze geluk hebben, kunnen ze op een matje liggen. Best heftig om te zien, maar ook heel moeilijk om contact mee te maken.
Bij Thien An geef ik engelse les en speel ik daarna met de kindjes. Dat is soms best lastig, aangezien de kinderen amper engels kunnen, en ik geen vietnamees! Maar wel heel leuk om te doen!
Bij het Hospital help ik een familie met koken voor de armen. Elke week is er een andere familie die vrijwillig kookt. Mooi om te zien wat de gemeenschap voor elkaar doet! Aan de studenten die boven het ziekenhuis wonen geef ik ook engels. Dit is echt heel leuk, want ze zijn allemaal heel gemotiveerd en grappig.
Het laatste project waar ik werk is in een pagoda. In deze boeddhistische tempel worden weeskinderen opgevangen. Bij binnenkomst kreeg ik meteen al het meest heftige te verduren. De kinderen (van 3 tot 7 jaar) moesten allemaal een klein kamertje in, waar gebeden wordt. Hier moesten ze bijna een half uur lang op hun knieen bidden. Wanneer een kindje even z'n handen iets liet zakken, of niet hard genoeg meesprak, of even onderuit hing, kreeg hij/zij een klap met een stokje. Je kan er niks aan doen, maar je probeert kinderen met je lichaamstaal aan te sporen om nog even vol te houden. Maar als ze je met een super bange blik aankijken, omdat ze zo bang zijn voor hun verzorgster dan breekt je hart.
Na een bezoekje aan alle projecten was het al weer Têt! Hier is nu ook het vietnamees nieuw jaar! CHUC MUNG NAM MOI! :) Gelukkig nieuwjaar! Oud en nieuw vierden we op het platteland bij de familie van een vriend. We moesten bijna 3 uur lang op de scooter! Heel erg leuk om door het land te rijden op de scooter. Hier zijn we ONTZETTEND verwend! Het valt me sowieso heel erg op dat Vietnamezen heel goed voor hun gasten zorgen! We hebben veel te veel te eten gekregen, maar wel allemaal heel lekker! Vooral de hotpot was lekker! Hotpot is een maaltijd waarbij iedereen uit een pannetje eet, waarin een bouillon zit. Hier gooi je noodles bij en allerlei groenten en kruiden. Dit was vooral heel lekker omdat de ingrediënten uit hun eigen tuin kwamen.
Ook hier wordt om 12 uur s nachts vuurwerk afgestoken. Het verschil is alleen dat dit niet het startsein voor een feestje, maar zodra het vuurwerk klaar is, rent iedereen naar de scooter en rijdt naar huis! Heel apart om te zien!
Nu zijn we dus op Phu Quoc, wat heel toeristisch is. Eigenlijk valt er weinig over te vertellen, want we doen niks! We hangen lekker op het strand en in de hangmat en we gaan lekker uit eten! Heel relaxed weekje hier!
Veel plezier in de sneeuw,
Veel liefs vanuit de zon! 0:)
Sinds mijn vorige verslag is er al weer veel gebeurd. Ik ben op alle projecten geweest waar ik kom te werken, het is Têt geweest, ik ben nu op 'vakantie' op Phu Quoc en most of all ben ik al gewend aan het Vietnamese leven.
De eerste dagen op de projecten ben ik met wisselende emoties door gekomen. Het City Orphanage was best schokkend. Hier wonen kinderen (waarvan de meeste zwaar gehandicapt) in een soort klaslokaal. Ze hebben helemaal niets. Geen speelgoed of ander vermaak, en als ze geluk hebben, kunnen ze op een matje liggen. Best heftig om te zien, maar ook heel moeilijk om contact mee te maken.
Bij Thien An geef ik engelse les en speel ik daarna met de kindjes. Dat is soms best lastig, aangezien de kinderen amper engels kunnen, en ik geen vietnamees! Maar wel heel leuk om te doen!
Bij het Hospital help ik een familie met koken voor de armen. Elke week is er een andere familie die vrijwillig kookt. Mooi om te zien wat de gemeenschap voor elkaar doet! Aan de studenten die boven het ziekenhuis wonen geef ik ook engels. Dit is echt heel leuk, want ze zijn allemaal heel gemotiveerd en grappig.
Het laatste project waar ik werk is in een pagoda. In deze boeddhistische tempel worden weeskinderen opgevangen. Bij binnenkomst kreeg ik meteen al het meest heftige te verduren. De kinderen (van 3 tot 7 jaar) moesten allemaal een klein kamertje in, waar gebeden wordt. Hier moesten ze bijna een half uur lang op hun knieen bidden. Wanneer een kindje even z'n handen iets liet zakken, of niet hard genoeg meesprak, of even onderuit hing, kreeg hij/zij een klap met een stokje. Je kan er niks aan doen, maar je probeert kinderen met je lichaamstaal aan te sporen om nog even vol te houden. Maar als ze je met een super bange blik aankijken, omdat ze zo bang zijn voor hun verzorgster dan breekt je hart.
Na een bezoekje aan alle projecten was het al weer Têt! Hier is nu ook het vietnamees nieuw jaar! CHUC MUNG NAM MOI! :) Gelukkig nieuwjaar! Oud en nieuw vierden we op het platteland bij de familie van een vriend. We moesten bijna 3 uur lang op de scooter! Heel erg leuk om door het land te rijden op de scooter. Hier zijn we ONTZETTEND verwend! Het valt me sowieso heel erg op dat Vietnamezen heel goed voor hun gasten zorgen! We hebben veel te veel te eten gekregen, maar wel allemaal heel lekker! Vooral de hotpot was lekker! Hotpot is een maaltijd waarbij iedereen uit een pannetje eet, waarin een bouillon zit. Hier gooi je noodles bij en allerlei groenten en kruiden. Dit was vooral heel lekker omdat de ingrediënten uit hun eigen tuin kwamen.
Ook hier wordt om 12 uur s nachts vuurwerk afgestoken. Het verschil is alleen dat dit niet het startsein voor een feestje, maar zodra het vuurwerk klaar is, rent iedereen naar de scooter en rijdt naar huis! Heel apart om te zien!
Nu zijn we dus op Phu Quoc, wat heel toeristisch is. Eigenlijk valt er weinig over te vertellen, want we doen niks! We hangen lekker op het strand en in de hangmat en we gaan lekker uit eten! Heel relaxed weekje hier!
Veel plezier in de sneeuw,
Veel liefs vanuit de zon! 0:)
-
14 Februari 2013 - 07:11
Gerda:
Goedemorgen voor jou middag! Wat leuk om wat foto's te zien! Laatste dagje vrijwillig vakantie en dan weer vrijwillig aan het werk? Of blijven jullie nog op Phu Quoc? geniet maar lekker van de zon, wij genieten van de centraal verwarming! kus en liefs. -
14 Februari 2013 - 09:20
Jarno:
Hi Marin, goed om je zwembadfotos te zien en strandverhalen te lezen op een dag dat de wind hier zo ijzig koud is dat het lijkt alsof je oren eraf worden gesneden!! Heftig dat je meteen geconfronteerd wordt met de zware kant van je werk daar...maar aan de andere kant is dat natuurlijk ook de reden dat je daar bent.
Ik hoop dat je de kinderen daar een stukje plezier kan brengen, ik weet dat je het kan! x -
14 Februari 2013 - 09:50
Annemieke:
Hi Marin, wat mag je trots op jezelf zijn. Bijzonder wat je daar doet. Zo te lezen mis je het witte en winderig Nederland niet - begrijpelijk. Lieve en warme groet, Annemieke -
14 Februari 2013 - 09:53
Romy:
weer zo'n heerlijk verhaal van je, bijzonder allemaal. vooral de contrasten lijken me moeilijk voor je. zulk verschillende culturen! geniet lekker van je vakantie!! en omdat t vandaag Valentijns dag is een speciale: ik hou van je! xxx -
14 Februari 2013 - 09:59
Wilna Rosier:
Hoi Marin, wat een ervaring zou best even om een hoekje willen kijken hoe jij dat daar allemaal doet.
Ben wel en beetje jaloers dat dit in mijn jeugd niet mogelijk was. Heel fijn dat je daar o goed week doet, zou best mee willen werken om die kleintjes een beetje plezier te brengen. Geniet nog van deze mooie en fantastische tijd voor je weet ben je weer in het koude kikkerland. Liefs Wilna -
14 Februari 2013 - 12:32
Sandra:
Marin!! Voor jouw vanuit een snowy ABC ook een lieve Valentijns knuffel! Jeetje wat maak jij veel mee, heftig hoor om dat te ervaren, maar wat fantastisch dat jij dit werk doet. Belangrijk dat je ook nu even tijd voor jezelf hebt en van een korte vakantie kan genieten!
Kus, van Rob en mij -
14 Februari 2013 - 18:06
Willem:
Hai vriendin, wat een warmte uit de foto's en je verhalen. Kleurrijk en het geeft een indruk van wat daar allemaal nog omheen gebeurt; vooral de drukke straat is het beeld van wat je al vertelde: het krioelt en het is chaos. Maar wel leuk om mee te maken, lijkt me.
Je hebt het al in andere reacties gelezen maar hier is het guur. wind en sneeuw en aangepaste dienstregeling NS, eruit in het altijd gezellige Breukelen ....... Ik wil maar zeggen; er zal bij jou ook wel iets zijn wat niet toppie is, maar blijf toch maar lekker daar om dingen mee te maken en te ervaren, je bent er nu toch!! Liefs. -
14 Februari 2013 - 18:07
Henriette:
hoi Marin
Dat gaat je echt niet in je koude kleren zitten deze beelden die je tegenkomt.
Maar het is realiteit waar je mee om moet gaan en dat gaat je best lukken.
laat het nu even los en geniet van de lekkere zon ,
toen je weg ging had ik een beeld van indonesie voor me en nu ik de foto zie klopt dat alleen nu 10 keer drukker.
Ga ervoor met wat je moet doen en laat de kindjes maar even genieten van jou aandacht.
een lieve valentijns groet van mij
grt henriette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
